کد مطلب:36217 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126
«كسیكه مسیر اعتدال را ترك كند از راه صواب كنار كشیده و ستم كرده است» باید در گفتار و كردار مواظب اعتدال و میانه روی بود و اگر كمترین تجاوزی از آن واقع شد عین جور و ستمكاری است، زیرا فضلیت، زمانی فضیلت است كه روی معیار خود صورت بگیرد و گرنه عین رذیلت و جور خواهد بود. میانه روی در همه جا مطلوب است چنانكه قرآن كریم راجع به راه رفتن می فرماید: «و اقصد فی مشیك»[1] «دست خود را از انفاق، نگه مدار چونان كه دستت را به گردنت غل كرده باشی و نه آن را بسیار گشوده و باز دار كه مورد ملامت قرار گرفته پشیمان و بریده گردی».
(من ترك القصد جار)